domingo, 22 de agosto de 2010

Amplificación Non Grazas/ No Gracias

AMPLIFICACIÓN, NON GRAZAS


Onte asistín a un festival de bandas de música : Bembribe, Matamá e Belesar foron as participantes, bandas populares que demostran a gran calidade da afección musical na nosa comarca, a profesionalidade dos seus directores e o ridículo que supón que o sur de Galicia careza dunha agrupación profesional de músicos ou dito de outro modo que a gran cidade galega, Vigo , permitase carecer dela. Esperemos que a algún político se lle ilumine a cabeza e poda levar a cabo esta asignatura pendente da cultura nas Rías Baixas…Pero agora non quero afondar nese tema, senón no pracer para os meus ouvidos que supuxo escoitar sen intermediarios-sen equipo de son ou amplificación-a interpretación das citadas bandas de música. Foi posible distinguir pianísimos, crescendos, diminuendos, unha gama riquísima de timbres e comprobar como a interpretación proposta por cada director se corrrespondía coa intención do colectivo de músicos. Ata os moitos aplausos que houbo do medio millar de espectadores soaban doutro xeito…é que ultimamente estamos demasiado habituados a escoitar todo coa mediación do equipo de son correspondente e que, creo, podería sobrar en bastantes ocasións para goce dos melómanos.
Evidentemente existen instrumentos que foron creados por e para ser amplificados. Unha guitarra, un sintetizador ou un baixo eléctricos necesitan esta intermediación para a súa existencia e se acompañan a unha voz, pois necesariamente ésta precisa de amplificación.

Pero creo que esquencemos que a meirande parte dos instrumentos convencionais foron diseñados para tocar sen ela, simplemente porque non contaban con ese “invento” chamado electricidade que ata ben entrado o século XX practicamente non afectou á actividade musical.Un acordeón, un saxo, unha trompeta, un clarinete, a percusión,… non precisan en absoluto de ser amplificados, o mesmo que os instrumentos de corda que o único que precisan é un espacio axeitado para seren escoitados. A pesares das apariencias a amplificación sonora non “mellora” en ningún caso o son orixinal xa que distorsiona (para ben ou para mal) a interpretación orixinal, esto permite que en moitas ocasións as gravacións dos distintos grupos supere ou non a estos grupos en directo o que na miña opinión pode considerarse unha distorsión ou ata un fraude para o disfrute da arte musical.Eu mesmo que participo nun grupo de música tradicional que non precisa en principio de amplificación, estou comprobando a tortura que supón someterse ás probas de son para soar sempre peor que en acústico… Evidentemente os miles de euros de gasto que supón por actuación os equipos de son poderían evitarse en moitos casos. O público tería que acostumarse a manterse máis en silencio, pero a cambio a maxia do son orixinal e en directo podería pasearse polos seus ouvidos. Tamén está claro que é fundamental adaptar a ubicación do auditorio e o número de público ás características da música e deste xeito ir gañando espazos para a boa música onde sen intermediarios o espectador e o músico poidesen interaccionar libremente. O sinto pero a espectacularidade dós decibelios nos espectáculos de moda non vai comigo, non teño dentro dos meus obxectivos levar un audífono antes dos cincuenta, nin comcisión por contratar a un equipo de son. Non ten máis razón quen más berra, nin a mellor música é a que soa máis forte.



AMPLIFICACIÓN, NO GRACIAS(castellano)


Ayer asistí a un festival de bandas de música : Bembribe, Matamá y Belesar fueron las participantes, bandas populares que demuestran la gran calidad de la aficción musical en nuestra comarca, la profesionalidad de sus directores y el ridículo que supone que el sur de Galicia carezca de una agrupación profesional de músicos o dicho de otro modo que la gran ciudad gallega, Vigo , se permita carecer de ella. Esperemos que a algún político se le ilumine la cabeza y pueda llevar a cabo esta asignatura pendiente de la cultura en las Rías Bajas…Pero ahora no deseo profundizar en ese tema, sino en el placer para mis oídos que supuso escuchar sin intermediarios-sin equipo de sonido o amplificación-la interpretación de las citadas bandas de música. Fue posible distinguir pianísimos, crescendos, diminuendos, una gama riquísima de timbres y comprobar como la interpretación propuesta por cada director se corrrespondía con la intención del colectivo de músicos. Hasta los muchos aplausos que hubo del medio millar de espectadores sonaban de otra manera…y es que últimamente estamos demasiado habituados a escuchar todo con la mediación del equipo de sonido correspondiente y que, creo, podría sobrar en bastantes ocasiones para goce de los melómanos.
Evidentemente existen instrumentos que han sido creados por y para ser amplificados. Una guitarra, un sintetizador o un bajo eléctricos necesitan esta intermediación para su existencia y si acompañan a una voz, pues necesariamente ésta precisa de amplificación.

Pero creo que nos hemos olvidado de que la mayoría de los instrumentos convencionales han sido diseñados para tocar sin ella, sencillamente porque no contaban con ese “invento” llamado electricidad que hasta bien entrado el siglo XX prácticamente no afectó a la actividad musical.Un acordeón, un saxo, una trompeta, un clarinete, la percusión,… no precisan en absoluto de ser amplificados, lo mismo que los instrumentos de cuerda que lo único que precisan es un espacio adecuado para ser escuchados. A pesar de las apariencias la amplificación sonora no mejora en ningún caso el sonido original ya que distorsiona (para bien o para mal) la interpretación original, esto permite que en muchas ocasiones las grabaciones de los distintos grupos supere o no a estos grupos en directo lo que en mi opinión puede considerarse una distorsión o hasta un fraude para el disfrute del arte musical.Yo mismo que participo en un grupo de música tradicional que no precisa, en principio, de amplificación estoy comprobando la tortura que supone someterse a las pruebas de sonido para sonar siempre peor que en acústico… Evidentemente los miles de euros de gasto que suponen por actuación los equipos de sonido podrían evitarse en muchos casos. El público tendría que acostumbrarse a mantenerse más en silencio, pero a cambio la magia del sonido original y en directo podría pasearse por su oído. También está claro que es fundamental adaptar la ubicación el auditorio y el número de público a las características de la música y de esta manera ir ganando espacios para la música en donde sin intermediarios el espectador y el músico pudiesen interaccionar libremente. Lo siento pero la espectacularidad de los decibelios en los espectáculos de moda no va conmigo, no tengo dentro de mis objetivos llevar un audífono antes de los cincuenta, ni comisión por contratar a un equipo de amplificación. No tiene más razón quien más grita, ni la mejor música es la que suena más fuerte.

domingo, 1 de agosto de 2010

"O ceguiño de Peinador"

Coa crise e a reducción salarial hai que facer de todo para chegar a fin de mes.Saúdos e bó verán.
http://www.youtube.com/watch?v=Z3gx8nLXl28