lunes, 18 de enero de 2010

¿A QUIÉN QUIERES MÁS A PAPÁ O A MAMÁ?A LINGOA GALEGA É UNHA VENTAXA NON UN PROBLEMA

O que máis me gusta de Feijóo e o ben que fai a jaseosa.Tamén gústame a habilidade que ten el e o seu equipo para crear un problema inexistente como é o de o galego en Galicia.Tamén me gusta comprobar como Manuel Fraga era un conservador intelixente como os que hai no país Vasco ou en Cataluña a quen nunca se lle ocorreu darlle para tras á lingua propia.Eu son bilingüe, pero dos de verdade...non dos hípócritas que o que en realidade son é MONOlingües pero usan o disfraz de demócratas e tolerantes có escaparate dun bilingüismo tolerante...para mín os dous idiomas dos que mamei que son o español e o galego son como un pai e unha nai, precisamente por vía paterna teño ascendencia asturiana e catalana e por vía materna galega ata onde podemos recordar.Teño moita sorte por iso, porque sen dúbida manexar bastante ben dous idiomas dame unhas capacidades, unhas posibilidades e ata un sentido do humor moito máis rico que se só dominara ben(no senso de ter mamado ) unha única lingua.Está claro que o Español é poderoso e grande e que o galego e máis cativo, pero o valor intríseco e o amor que lle profeso non é en absoluto menor,todo o contrario,por ser menos poderoso e autosuficiente teño unha inclinación especial para estar con el defendelo e promocionalo sempre que faga falta.Levo moi mal as imposicións en cuestións de lingua e por iso non estou disposto a que me digan en que debo expresarme cando a mín me gusta "comunicarme" manexando os dous idiomas"maternos" que domino e ata o Inglés cando me deixan.Ogallá souberá algún idioma máis,pero tampouco é que me faga demasiado falta,porque ademáis os músicos manexamos un idioma especial e case universal como a música.Así que ninguén me toque na lingua, pero sobre todo que ninguén se meta coa miña nai porque o amor que sinto por ela non ten que ver co seu peso ou estatura,claro que esa clase de sentimentos e conviccións,como diría Castelao, non se sinten no estómago.Nesas estamos...
Xaime

No hay comentarios:

Publicar un comentario